We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

11.5.12

Μύρισε καλοκαιράκι...

Κέντρο Αθήνας. Σάββατο μεσημέρι. Με ένα φραπεδάκι και ένα τσιγάρο στο χέρι. Δυνατά ακούσματα στο pc όσο μας το επιτρέπουν οι γείτονες και η ώρα κοινής ησυχίας βέβαια! Και...άραγμα!
Στο μυαλό μου περνούν πολλές σκέψεις. Κυριαρχεί η εξής: Πόσο γρήγορα μπορεί να επέλθει η αλλαγή όταν έχει ωριμάσει πλέον το έδαφος στο οποίο θα μπολιάσει...;
Άραγε έτσι γίνεται πάντοτε; Απρόσμενα και άξαφνα; Εκεί που πιστεύεις πως έχεις βαλτώσει στην καθημερινότητα και στην ανυπόφορη στασιμότητά της; Πάντα έρχεται σαν ένα απαλό, καλοκαιρινό αεράκι που κάνει τη ζέστη της ψυχής σου όχι απλά υποφερτή αλλά ευχάριστη και ποθητή...; Ναι,πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις. Αντιθέτως! Η ζωή ξέρει από αυτά... Παίζει στη δική της έδρα,και είναι δύσκολο να αστοχήσει...
Το κακό είναι ότι αυτό μας τρομάζει και μας κάνει να αντιστεκόμαστε με σθένος αξιοζήλευτο... Δεν είμαστε συνηθισμένοι να αφήνουμε έτσι το κάστρο του μυαλού μας και των πεποιθήσεων μας,αμαχητί. Δεν λέω,στην εποχή που ζούμε πράττουμε πολύ σωστά που ακολουθούμε όσο μπορούμε,όσο μας έχουν μάθει και όσο μας το επιτρέπουν βέβαια, το μονοπάτι της κριτικής σκέψης. Όμως,πιστεύω ότι ορισμένες φορές το παρακάνουμε. Σκεφτόμαστε πολύ, αναλύουμε και φιλοσοφούμε υπερβολικά πάνω σε θέματα που πρέπει να είμαστε πιο χαλαροί,αν όχι αφαιρετικοί. Πόσο μάλλον σε αυτά της καρδιάς... Τα "αισθηματικά" παιδεύουν και τον πιο μεγάλο στοχαστή! Έρχονται τόσο απρόσμενα και τόσο ορμητικά στη ζωή μας που μας αναστατώνουν και μας αποσυντονίζουν. Είναι αίτια γένεσης μιας  τιτάνιας μάχης, αυτής του μυαλού και της καρδιάς....




http://www.youtube.com/watch?v=qwtG9iHTMPI







7.5.12

Καινούργια αρχή...

'Οντας  ενας "επαγγελματίας"  blogger που σέβεται τον εαυτό του οφείλω να είμαι ανοιχτή σε νέες καταστάσεις που ενδέχεται να αλλοιώσουν το συγγραφικό μου ύφος,το οποίο είχα υιοθετήσει τον τελευταίο καιρό και ειδικότερα το ύφος με το οποίο ξεκίνησα να γράφω σε αυτο το blog.
Η αλήθεια είναι ότι η αποτύπωση των σκέψεων μας στο χαρτί είναι ο καθρεύτης των συναισθημάτων μας την ώρα που γράφουμε. Πράγμα που σημαίνει ότι αντικατοπτρίζουν τη τότε ψυχοσύνθεση μας, έναν αστάθμητο παράγοντα από φυσικού του!
Για παράδειγμα, πόσες φορές σας έχει τύχει να ξυπνάτε με πολύ καλή διάθεση, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, αλλά να γίνεται κάτι μέσα στη μέρα σας και να σας χαλάει τα κέφια σας; Στον αρθρογράφο αυτό εντοπίζεται πολύ εύκολα στο κείμενό του. Οπότε, μην απορρίσετε αν παρατηρήσετε αλλαγές στα κείμενα μου, δεν έχει χακάρει κανείς το λογαριασμό μου στο blogger.com. Συνεχίζω και γράφω απλά υπό ένα πιο "ανοιξιάτικο" πρίσμα...Enjoy!


<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/XiyoCZUwwYg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

26.3.12

Μοναξιά...

Έρχονται ύπουλες οι σκέψεις όταν είσαι μόνος... Ένα τραγούδι, μία εικόνα, μία λέξη αρκούν για να σε οδηγήσουν σε μονοπάτια που δεν είσαι έτοιμος να διαβείς... Όσο καλά και άν έχεις μάθει να κρύβεσαι. Όσο καλά και άν ξέρεις να προσποιείσαι... Εκείνα βρίσκουν τρόπο να εισχωρήσουν σε μέρη της καρδιάς που ακόμα και για εκείνους που επιθυμούν να σε πληγώσουν είναι άβατα... Όσο -εσφαλμένα- πεπεισμένος και αν είσαι, έχοντας κάνει τους γύρω σου να σε πιστέψουν, εσύ ξέρεις. Είσαι ο μόνος που ξέρεις, ακόμα και αν δεν το παραδέχεσαι... Είναι δύσκολο να το παραδεχτείς... πονάς... Εξάλλου ο χρόνος δεν μπορεί παρά μόνο να θολώσει τη στιγμή...






20.2.12

Somebody to rely on...





Even if we don't admit it pretending to be completely independable, we all do. We all need to rely on somebody not only on our wickest moments. We do need somebody by our side to share the joyfull ones, too.
I know -and fully understand- the fact that sometimes loneliness appears to be soothing and most wanted. When times get tough, we tend to choose loneliness...
But having myself faced such circumstances and having tried both approaches I believe and I recommend that you choose somebody. Somebody you can rely on and can be of help to you in oder to surpass the obstucles.
Being desparate combined with pressure always makes you choose wrong turns and find yourself in a much worse situation than the previous one.
You need -even though I know that can be really tough- to just let go of some things.
The more you think,the worse you'll feel. Trust me on this one!
What's important in life is to be able to learn from your mistakes and choose better next time. Don't eat yourself up about things like that, just make sure you understand what went wrong and try differently...