We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

27.3.13

HOW TO #1: EPIC TEA TIME

Ιδού μια ακόμα σειρά άρθρων... 'How to' σημαίνει πως νομίζω ότι ξέρω να κάνω κάτι και αποφάσισα να πω στον κόσμο πώς να το κάνει! :D


Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως βλέπω τίποτα το ελκυστικό στο να πίνει κάποιος το τσάι του σαν Άγγλος... Είμαι όμως κάτοικος της Αγγλίας τα τελευταία 2 χρόνια και αν έμαθα κάτι, είναι πώς πίνουν οι μπρίτις το τσάι τους. Αμήν στης χιλιάδες λίρες που θα πληρώσω για τα δίδακτρα των σπουδών μου!

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Για όσους έχουν καούρα να πιούνε τσάι σαν Άγγλοι, ιδού οι λέξεις κλειδιά:

Τσάι χύμα Earl Gray (αν δεν μπορείς να το βρεις αγόρασε φακελάκια και σκίστα)
Σουρωτήρι
Γάλα
Κούπα 
Νερό (DUH)

Αυτά τα λίγα και άκυρα.

-Άνι






21.3.13

Living the dream


Πρώτη μέρα στο πλατό. Στο υπόγειο μιας πανακριβης παμπ στο δυτικό Λονδίνο βασικα!
Είναι απίθανο πόσο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι στη μικρή οικογένεια που γεννάει την ταινία. Κάποιος ξέρει ακριβώς πως να στήσει το φως ώστε κάποιος άλλος να τραβήξει το βίντεο κάποιου αλλου που έγραψε το σενάριο. Και πίσω από την κάμερα 2 άτομα δουλεύουν πυρετωδώς για να φτιάξουν την εφημερίδα που θα εμφανιστεί στο πλάνο για 10 δευτερόλεπτα.
Η δουλειά κρατάει από τις 9 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ για να γυριστεί σωστά η σκηνή των 3 λεπτων.

Αλλά μετά από μήνες ασταμάτητης δουλειάς και συνεργασίαςδεκάδων διαφορετικών ατόμων, η ταινία έχει γεννηθεί.

Για να παμε στο σινεμά  και να πούμε "τί παπαρια ήταν αυτή πάλι ρε"
That's life!! :D

-Άνι

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ #1



Συζητούσα με μια αχαΐρευτη φίλη μου για αυτό το blog πρόσφατα, και μου είπε αστειευόμενη πως θα μου λέει αυτή για πια θέματα να γράφω… Έτσι αποφάσισα να δεχτώ την πρόκληση.
Κατ αυτόν τον τρόπο, όποτε μου δίνει ένα θέμα, θα το ανεβάζω με τίτλο “Το Θέμα της Άννας”… και ό,τι γίνει έγινε.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ #1: Κάτι για τα σαλιγκάρια.

Υπάρχει ένας μικρός κήπος στο σπίτι που μένω. Εκτός από αράχνες και αγριόχορτα, έχει και πολλά σαλιγκάρια. Τα βλέπω αφού βρέξει.  Και πάνε σφαίρα.

Οι γυμνοσάλιαγκες είναι σαλιγκάρια χωρίς το κέλυφος. 

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ και δεν θέλουν να το κουβαλάνε. Καταφέρνουν συχνά να μπούν στο σπίτι και να σκαρφαλώσουν μέσα στον νεροχύτη. Μπλέκονται στο δυχτάκι και αναμιγνύουν την γλίτσα τους με τα υπολλοίματα των φαγητών. Και μάλιστα αφήνουν πάντα μια γλοιώδη γραμμή πίσω τους που ξεραίνεται και γυαλίζει στο σπάνιο φώς του ήλιου. Οι γυμνοσάλιαγκες είναι αγενείς, αχάριστοι και τσαπατσούληδες. Τα σαλιγκάρια όμως είναι απίθανα. Τα σαλιγκάρια δεν μπαίνουν μέσα στο σπίτι. Δεν καταλαμβάνουν τα πράματά μου και δεν με αναγκάζουν να τα μεταφέρω πίσω στον κήπο από εκεί που ήρθαν. Είναι σεμνά και τακτικά, κουβαλώντας πάντα το σπίτι τους μαζί τους και δεν πάνε και όπου να ναι.

Γι' αυτό προτιμώ τα σαλιγκάρια από τους γυμνοσάλιαγκες.

-Άνι

20.3.13

Insomnia and the city

Το ξέρω πως δεν είμαι μονο εγώ βέβαια, και πως ο ύπνος γίνεται όλο και πιο σπάνιος όσο μεγαλώνει κάποιος.
Δεν θα μιλήσω για την αντίληψη που εχω για το θέμα, ουτε τους τρόπους που το αντιμετωπίζω, διότι δεν εχω ιδιαίτερες σκέψεις για το θέμα και ΣΙΓΟΥΡΑ αδυνατώ να το λύσω.
Άλλα σκέφτηκα να προσφέρω μερικές ιδέες για το τί να κάνει κάποιος όταν πλέον είναι προφανές πως δεν θα κλείσει μάτι.

ΙΔΕΑ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΚΑΤΙ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Ενα βράδυ έμεινα ξύπνια μέχρι τις 7 και έγραψα ένα ολόκληρο σενάριο για ταινία μικρού μήκους. Μια άλλη φορά έκοψα τα μαλλιά μου με απίστευτη επιτυχία. Μια φιλη μου έγραψε μια μικρή ανθολογία ποιημάτων.

ΙΔΕΑ: ΟΞΕΙΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Δεν χρειάζεται και πολλή επεξήγηση... Ζαπινγκ μέχρι να αρχίσουν τα ενημερωτικά προγράμματα των 5... Ή λιώσιμο στο youtube για όσους δεν έχουν ή δεν βλέπουν τηλεόραση... Ή playstation μέχρι πρωίας :D

ΙΔΕΑ: ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Μαφιν , κέικ , παστίτσιο και ότι τραβάει η όρεξη μας.

ΙΔΕΑ: LOST (IN CYBERSPACE)
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Facebook.com, 9gag.com, wikipedia.org, youtube.com, cheezburger.com, bored.com... Kαι ότι περίεργο άκυρο πράμα γουστάρει ο καθένας.

Αυτα τα λίγα. Γενικά κανε ότι να ναι, δεν θα το μάθει και κανένας. Και είναι καλύτερο από το να βασανιζεσαι για 5 ώρες μέχρι να σε πάρει ο ύπνος και να πρέπει να ξυπνήσεις εκεί που άρχισες να ξεκουραζεσαι επιτέλους.

-Άνι

19.3.13

Απομόνωση...

Όταν είσαι μέσα στο πλήθος και όμως στέκεις μόνος. Γέλια, χαμόγελα, πειράγματα, φωνές, βουή, ήλιος...κενό. Όλα αυτά και εσύ στο μαύρο.
Νιώθεις ότι θα πνιγείς. Νιώθεις ότι στέκεις μόνος σου στην αποβάθρα. Μπροστά σου το απέραντο γαλάζιο και μόνη σου παρέα ο παφλασμός των κυμμάτων και η δροσερή πνοή του ανέμου.
Θέλεις να φύγεις...να ξεφύγεις...
Λύσεις λίγες και ίσως και καμία. Τί κάνεις;
Προσμένεις. Σαν σε αίθουσα επείγοντων περιστατικών, περιμένεις να ακούσεις το όνομα σου. Άγνωστη φωνή καλεί το δικό σου όνομα...
Πότε θα γίνει, σίγουρος δεν μπορείς να είσαι. Απλά περιμένεις.
Δύσκολες εποχές...μπόρες, καταιγίδες μόνο μπροστά. Κουρασμένος βαδίζεις... Λίγο ακόμα και κανείς δεν ξέρει...Η αλλαγή έρχεται πάντα αναπάντεχα, απροσδόκητα.
Τα αποθέματα, άψυχα και μη λιγοστεύουν και σε δυσκολεύουν...
Δύναμη θέλει. Κουράγιο, αντοχή...
Ένα ακόμα βήμα και θα βρεθείς στο "Μάτι". Γαλήνη  και ηρεμία μέχρι την επόμενη στροφή του ανέμου που θα σε φέρει πάλι στο επίκεντρο της καταστροφής...Έτσι είναι; Έτσι θέλεις να πιστεύεις ότι είναι...



Listening to "Wasting the Dawn" by The 69 Eyes


14.3.13

Κάθε εμπόδιο για καλό…


Άραγε πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή την φράση στη ζωή  μας; Είμαι σίγουρη ότι είναι πάμπολες! Κάθε φορά που τυγχάνει να βρεθούμε σε δυσμενείς συνθήκες, κάποιος κοντινός μας θα βρεθεί να μας πει αυτή τη φράση για να μας παρηγορίσει. Εκείνη την στιγμή δεν δίνουμε και πολύ σημασία και θα μου πείτε λογικό είναι αφού με τέτοια συγκινησιακή φόρτιση που να βρεθεί καθαρό μυαλό να αναλογιστεί τα γεγονότα και να ψάξει την αιτία…
Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι κυρίως αντιδρούν με δύο τρόπους σε αυτές τις καταστάσεις. Υπάρχει η κατηγορία των ανθρώπων που νευριάζουν εκείνη τη στιγμή, ξεσπούν και με την πρώτη ευκαιρία που θα «καλμάρουν» κάπως τα πράγματα θα το ξεχάσουν και θα συμπεριφέρονται στους «δράστες» σαν να μην έγινε ποτέ το «έγκλημα».  Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γιατί πιστεύω ότι δεν υπάρχει χειρότερη εγκληματική πράξη από το να «σκοτώσεις» την ψυχή ενός ανθρώπου, και δη αυτή ενός  παιδιού. Και υπάρχει και η μερίδα των ανθρώπων που δεν πρόκειται να το ξεχάσουν ποτέ όσο ζουν.
Τώρα, η δεύτερη κατηγορία διακρίνεται και αυτή με τη σειρά της σε δύο υποκατηγορίες: σε αυτούς που θα το κρατούν όλη τους τη ζωή «μανιάτικο», αλλά που δεν είναι αρκετά δυνατοί ώστε να κυνηγήσουν τον «δράστη» και καταλήγουν να δηλητηριάζουν τη ζωή τους με ένα κατεβατό αναπάντητων ερωτημάτων και σε αυτούς που με ηρεμία σκέφτονται μια στρατηγική, την εφαρμόζουν και «παίρνουν στο κατώπι» τον «δολοφόνο» ελπίζοντας…
Εδώ όμως γεννάται ένα μεγάλο ερωτηματικό….Ναι, σωστά μαντέψατε. Ποιο «μονοπάτι» να ακολουθήσει κανείς ;
Και τα δυο σενάρια έχουν θετικά και αρνητικά στοιχεία. Στην πρώτη περίπτωση αφού δεν υπάρχει κατά μέτωπο επίθεση, ο «δράστης» μπορεί να αποφασίσει μετά από καιρό να μιλήσει από μόνος του και να ειπωθούν επιτέλους πολυπόθητες  αλήθειες. Για να γίνει τούτο όμως πρέπει να έχει μετανοήσει και πάλι πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι θα ειπωθούν  κάποιες αλήθειες και αυτές μισές μαζί με μία πλασματική συγνώμη, γιατί κακά τα ψέματα αληθινή μετάνοια δεν υπάρχει στο ανθρώπινο γένος. Δεν είναι τυχαία η λαϊκή μας ρύση: Πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι!
Στην δεύτερη περίπτωση τώρα αντίθετα υπάρχει συνεχής κατά μέτωπο επίθεση. Το «θύμα» κυνηγά συνέχεια το «δράστη» και τον  «τσιγκλάει» προσπαθώντας να τον στριμώξει και περιμένοντας να νευριάσει ώστε να βγει «έξω από τα ρούχα» του και να πει τις πολυπόθητες αλήθειες. Βέβαια μιας και μιλάμε για ανθρώπους που είναι ικανοί για πολλά-για να μην πω για όλα- δεν νομίζω ότι ιδρώνει εύκολα «το αυτί» τους άρα δεν τους «αγγίζει» και τίποτα…
Σωστή σπαζοκεφαλιά!
Πραγματικά δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αντιδράσει κανείς… Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι καλύτερο να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω σου και να μην ασχοληθείς περισσότερο. Σε μερικές είναι καλό να φτάνεις στην άκρη του μυστηρίου ώστε να βλέπεις ότι υπάρχουν και χειρότερα και να εκτιμάς αυτά που έχεις. Σε άλλες μια ζωή πρέπει να ψάχνεσαι


http://www.youtube.com/watch?v=__obh4w6tD8




13.3.13

Μια βόλτα στο μετρό...


Το μετρό εκτός από γρήγορη μετακίνηση-όταν δουλεύει βέβαια, αλλά το θέμα "απεργία" έχει ξεχαστεί προς το παρόν- έχει να σου προσφέρει και κάτι άλλο, ψυχαγωγία!
Ναι καλά ακούσατε. Είναι μία φτηνή εναλλακτική λύση ψυχαγωγίας και διασκέδασης!
Οι περισσότεροι από εσάς δεν μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ καθώς τις πρωινές ώρες σκουντουφλούν από τη νύστα  και με κλειστά μάτια προχωρούν μηχανικά για το βαγόνι με ένα καφέ στο χέρι και το απόγευμα που γυρνούν είναι τόσο κουρασμένοι που είτε σκέφτονται τι ωραίο φαγάκι τους περιμένει σπίτι και γουργουρίζουν οι κοιλίτσες τους ή σκέφτονται τι τους περιμένει όταν γυρίσουν σπίτι τους και βαριαναστενάζουν... Όπως και να χει, το θέμα είναι ότι η πλειοψηφία δεν παρατηρεί το τι γίνεται στο βαγόνι, και χάνει!
Αν έχετε να διανύσετε πολλές στάσεις θα σας πρότεινα να μην διαβάζετε κάποιο βιβλίο, αν και είμαι λάτρης των βιβλίων, ή τουλάχιστον όχι πάντοτε, αλλά κάποιες φορές να κάθεστε και να παρατηρείτε τον κόσμο δίπλα σας...
Το "βαγόνι" δείτε το ως δείγμα της κοινωνίας μας, γιατί αυτό είναι στην ουσία, ένα μικρό δείγμα της κοινωνίας, του "κόσμου εκεί έξω", που λένε...
Στην κοινωνία λοιπόν θα συναντήσετε πολλών ειδών "φρούτα".
  • Θα δείτε τους ματσωμένους τύπους που κατεβαίνουν συνήθως Σύνταγμα. Θα τους αναγνωρίσετε από την μπεζ καμπαρντίνα που φορούν πάνω από το μαύρο κοστουμάκι τους και το συνδυάζουν με ένα μυτερό, καλογυαλισμένο παπουτσάκι, αυτό του είδους "σκοτώνω την κατσαρίδα στη γωνία", όχι βέβαια ότι το χρησιμοποιούν για κάποια τέτοιου είδους λειτουργία καθώς οι κατσαρίδες έχουν εκλείψει στα καλογυαλισμένα,μπεζ γραφεία τους. Άρα μάλλον το επιλέγουν χωρίς κανένα προφανή λόγο, αν και εικάζομαι ότι επιτάσσονται στις νέες τάσεις της μόδας του...1980!
  • Επόμενη "φυλή" που θα συναντήσετε στο βαγόνι είναι αυτή της ξανθιάς τύπου Barbie πωλήτριας, που και αυτή κατεβαίνει Σύνταγμα. Βασικά για να είμαι ειλικρινής σχεδόν ΟΛΟΙ κατεβαίνουν Σύνταγμα, άρα για να μην γίνομαι κουραστική δεν το αναφέρω ξανά! Λοιπόν, τα χαρακτηριστικά της κλάσης αυτής είναι το κατάξανθο, τρικολόρε, μακρύ, τρεσαρισμένο, ξασμένο μαλλί. Το έντονο -βγαίνω βράδυ πρώτο τραπέζι πίστα στην Ηλιάδη- make-up, το χαμηλοκάβαλο,skinny jean, το γούνινο αμάνικο μπουφανάκι-πανωφόρι που ζητώ ταπεινά συγνώμη για την άγνοια μου αλλά δεν έχω απολύτως την παραμικρή ιδέα για το πώς σκατά το λένε (και δεν με νοιάζει κιόλας!), το ρολόι D&G που τείνει να σου βγάλει το μάτι έτσι όπως αστραφτοκοπάει, τα χιλιάδες μπιχλιμπίδια-κρεμαστάρια τύπου Μάταλα που φορούν σε χέρια, λαιμό κλπ κλπ, τα μεγάλα μαύρα γυαλιά της γνωστής εταιρείας (δεν λέω όνομα γιατί δεν πληρώνομαι και τους κάνω και διαφήμιση τους @#!%$), τις αγαπημένες τους μποτούλες για τα χιόνια, ναι ναι αυτές τις σιχαμένες με το γουνάκι που έχουν σκοτωθεί ζώα για να στολίζουν το κακόμοιρο ποδαράκι της ηλίθιας ξανθιάς  για να μην κρυώσει και την πονέσει η κοιλίτσα της! Αααααααα ξέχασα το σημαντικότερο (για αυτήν!) αξεσουάρ: το i-phone 5 γιατί θέλει να κάνει περισσότερα twits και like και να μην αποχωρίζεται ποτέ το αγαπημένο της αλλά και τόσο επιμορφωτικό γι' αυτήν παιχνίδι angry birds!!! Παναγιά μου βόηθα!!!
  • Επόμενη κατηγορία: οι "μοδάτοι νεανίες" ή αλλιώς metro-sexual. Είναι οι νεαροί εκείνοι που μπέρδεψαν λιγάκι τους ορόφους στη Berscha και πέρασαν μια βόλτα κατά λάθος από το γυναικείο τμήμα και…ψώνισαν! Τους αναγνωρίζετε από τις χαμηλοκάβαλες φόρμες που συνήθως φέρουν κάποια στάμπα στο πίσω μέρος, τις μπλούζες σε σχήμα V, το μπουφανάκι με σηκωμένο το γιακά, τα κοκάλινα γυαλιά, το φουλάρι και τα αθλητικά παπούτσια σε φλούο χρώματα. Είναι οι τύποι εκείνοι που την πάτησαν. Το λέω αυτό γιατί εμείς οι κακούργες τους κάναμε έτσι και για να καταλάβετε θα εξηγήσω συνοπτικά την κατάσταση: μία κοπέλα έχει ένα φίλο που είναι ομοφυλόφιλος- δεν το λέω αρνητικά αυτό, ο καθένας έχει το δικαίωμα να ακολουθεί το lifestyle που τον εκφράζει, δεν θέλω να κρίνω κανέναν για τις επιλογές του εφόσον δεν παρεμποδίζει τις δικές μου ελευθερίες- πίσω στο θέμα μας τώρα. Η κοπέλα αυτή δεν έχει σχέση και γνωρίζει κάποιον. Βγαίνουν για ραντεβού και του λέει τα πάντα για τον καλό της φίλο που προανέφερα και τονίζει αρκετές φορές το «πόσο πολύ την καταλαβαίνει». Ο άντρας τώρα που θέλει να ρίξει την κοπέλα αυτή το παρερμηνεύει με αποτέλεσμα για να μοιάσει σε αυτό που πιστεύει ότι αρέσει στην κοπέλα να ακολουθεί αυτή τη μόδα και να πως δημιουργήθηκε η τάση αυτή! Γι’αυτό κορίτσια μην παραπονιέστε…
  • Συνεχίζουμε με τα "geeks".¨Είναι η κατηγορία του έχω γεράσει πριν την ώρα μου. Οι τύποι με τα γυαλάκια,τα ντεμοντέ ρουχαλάκια,το laptop πάντα παραμάσχαλα, πρώτοι μαθητές, δουλεύουν σε μεγάλες εταιρείες,ζουν με τη μαμά τους και δεν έχουν κοπέλα ακόμη. Συμβουλή: έχετε χάσει πολλά από τη ζωή σας, ξεκινήστε να ζείτε τώρα που είναι ακόμη νωρίς. Δεν είστε τόσο αποκομμένοι όσο νομίζετε. 
  • Κατηγορία από μόνοι τους οι "παντρεμένοι-ες". Οι άντρες εδώ είναι οι "Ελληνάρες" και τι εννοώ μ' αυτό. Είναι ο στρουμπουλός,κοιλαράς,φαλακρός κύριος που δεν τον νοιάζει γενικά καθόλου ο εαυτός του και έχει παραιτηθεί από κάθε είδους προσπάθεια "συντήρησης", αλλά απαιτεί από τη γυναίκα του να είναι "μοντέλο"! Γνωστό το πρότυπο  καθώς προβάλλετε συχνά πυκνά στην τηλεόραση και μας έχει εντυπωθεί καλά. Από την άλλη η "σύγχρονη" γυναίκα που την έχει δει SuperGirl και τρέχει και δεν φτάνει. Σπίτι,οικογένεια,δουλειά,νοικοκυριό,παιδιά,γυμναστήριο και άλλα πολλά μονοπωλούν το ενδιαφέρον της και το χρόνο της. Με άλλα λόγια και 36 ώρες να είχε η μέρα πάλι δεν θα προλάβαινε!
  • Συνεχίζουμε με την τρίτη ηλικία. Οι τσαχπίνηδες παππούδες και οι κακιασμένες γιαγιάδες! Οι πρώτοι είναι εκείνοι που φοράνε γυαλιά ηλίου τύπου "μάσκα" συνήθως, ανεβαίνουν Μοναστηράκι και σε τσεκάρουν κάτω από τα γυαλιά και καλά επειδή νομίζουν ότι δεν τους πέρνεις πρέφα!! Στο λεωφορείο δυστυχώς το σκηνικό εξελίσσεται πολύ άσχημα,αλλά σ' αυτό το κείμενο γίνεται αναφορά για τις καθημερινές περιπέτειες στο μετρό οπότε δεν θα σχολιάσω περαιτέρω... Οι κακιασμένες γιαγιάδες είναι εκείνες που σχολιάζουν τα πάντα αρνητικά και απαιτούν με βλοσυρό βλέμμα μόλις πατήσουν το πόδι τους στο βαγόνι να σηκωθείς για να αναπαυτούν εκείνες στο θρόνο!
  • Τέλος, το "3% της επιχείρησης". Και μ'αυτό τον χαρακτηρισμό αναφέρομαι στους δήθεν αρρώστους- junkies που μπαίνουν στο βαγόνι μοναστηράκι και ζητούν ελεημοσύνη επειδή έχουν "καρκίνο και κοιμούνται στα παγκάκια"! Παραπατούν από εδώ και από εκεί και σκοντάφτουν δήθεν πάνω σου σε κάποιο απότομο σταμάτημα για να κλέψουν το πορτοφόλι σου και να πάρουν τη δόση τους,ενώ η ασφάλεια απουσιάζει...Ευτυχώς τις περισσότερες φορές το "μαρτύριο" διαρκεί λίγο καθότι αποβιβάζονται στην επόμενη στάση. 
Αυτά λοιπόν. Καληνύχτα σας!!!


8.3.13

Instagram junkie

Πάει καιρός που έπεσα σε αυτόν τον εθισμό.... Στην αρχή το έκανα στα μυστικά, χωρίς να το πω σε κανένα.... Ήμουν κλειστή σε όλους τους άλλους... Ήμουν η μόνη που το ήξερε.
Μου πήρε μήνες να το πω σε κάποιον.... Στην αρχή ήταν η αδερφή μου, μετά στην κολλητή μου... Και τελικά το έκανα.
Το είπα σε όλον τον κόσμο. Πλέον όλοι μπορούν να δουν τις φωτογραφίες που εχω στο instagram και εχω και 6 followers ....
Η ζωή είναι όμορφη.


-Άνι

7.3.13

It's a dead-end!

Αδιέξοδο... 'Oταν πραγματικά νιώθεις ότι η ζωή σου παραμένει στάσιμη. Καμία εξέλιξη,καμία διαφορετική τροπή...όλα τα ίδια,τα συνηθισμένα. Τότε είναι που κάνεις τα περισσότερα λάθη. Ανώφελα προσπαθείς από μόνος σου να επιφέρεις την πολυπόθητη αλλαγή. Σπασμωδικές κινήσεις, κινήσεις απελπισίας... λάθος στο λάθος... Και ξαφνικά έρχεται -ή τουλάχιστον έτσι σου φαίνεται στην αρχή- και ένα καλό πράγμα στη ζωή σου. Θαμπώνεσαι από τη μαγεία της επερχόμενης ανατροπής της καθημερινότητας σου, ξεγελιέσαι,ερωτεύεσαι... Παρασύρεσαι....