Αποσπάσματα εφηβικής τρέλας. Και χαράς.

Πάλι πάω να γράψω κάτι που δε πολυκαλαβαίνω.

Είναι ένα πολύ συγκεκριμένο συναίσθημα ευτυχίας που μου έρχεται σπάνια. Το έχω ξαναμελετήσει αλλά το ονόμασα 'εγκεφαλική πορδή'. Ίσως να υπάρχει πιο κομψός τρόπος.

Βασικά, επειδή δεν είμαι σίγουρη πως ξέρω πως να θέσω το θέμα, θα αφήσω τον εαυτό μου από το παρελθόν να το κάνει.

(Από το ημερολόγιό μου)

(Χωρίς σχόλιο)

1-4-09

Ευτυχία είναι να εκτιμάς στο 100% αυτά που έχεις. Είναι πολύ μικρές και πολύτιμες στιγμές. Το συναίσθημα του 'είμαι ευτυχισμένη' είναι κάτι πολύ όμορφο αλλά (όπως όλα τα ωραία πράματα) πολύ σύντομο.  

Τελευταία φορά που ήμουν ευτυχισμένη και το θυμάμαι ήταν πάνω στη ταράτσα της (φίλης μου). Οι άλλες είχαν πάει κάτω και ήμουν μόνη. Πίσω σε εκείνο το μπαλκονάκι δίπλα στη καπνοδόχο και κοίταξα τη θέα. 

Ήμουν ευτυχισμένη.  

Για λίγα δευτερόλεπτα δεν ήθελα τίποτα, δε μισούσα, δε πονούσα, δε γελούσα αλλά... πετούσα. Είχα ξεφύγει από την ύλη, είχα νιώσει με τη ψυχή μου, όχι με τον εγκέφαλο. Για λίγα πολύτιμα δευτερόλεπτα δε χρειαζόμουν τίποτα πλέον για να υπάρξω, παρά αυτό το συναίσθημα. 

Μετά από σύντομη ανασκόπηση, ίσως πολλά από τα συναισθήματά μου ευθύνονταν σε αυτά που κάπνιζε η καπνοδόχος.

Κοίταξα λίγο πιο πίσω στο ημερολόγιό μου.

18-1-09 

Αν η μελλοντική Αναστασία που το διαβάζει αυτό έχει τελειώσει το σχολείο θέλω να κλείσει τα μάτια, να νιώσει ανακούφιση, και να ξέρει πως τα κατάφερε. Είναι το πιο τυχερό κορίτσι του κόσμου. Είτε πάει για σκηνοθέτις είτε όχι. 

'Άααα', σκέφτηκα. 'Τι γλυκό'! :']

Και λίγο πιο μπροστά...

4-4-09

Σκέψεις για το Θεό:

Ευτυχώς για όλους μας, εκεί αποφάσισα να σταματήσω.

Νομίζω πως ξέρω πιο είναι το κλειδί για την ευτυχία, τουλάχιστον για τη δικιά μου. Και τουλάχιστον για τώρα. Περιγράφεται με δύο λέξεις.

Χακούνα Ματάτα.

-Άνι