We've moved!


Μετακομίσαμε!
To bitiboukou (aka ένα ακόμα blog) ζεί πλέον σε άλλο σαιτ. Όλα τα καινούργια άρθρα θα ανέβουν στο bitiboukou.com

Υπάρχουν πολλά καλά πράματα για διάβασμα εδώ όμως, οπότε take a look.

Τα λέμε στην άλλη πλευρά.

-Άνι

28.2.14

How to #5: Πώς να σταματήσεις την υπερφαγία.

Αρχικά αυτό το how to είχε θέμα το πώς να είσαι χαρούμενος. Γρήγορα όμως ανακάλυψα πως αυτό είναι δύσκολο θέμα και το γύρισα σε κάτι άλλο που με απασχολεί αυτό το καιρό.

Αποφάσισα να γράψω για την υπερφαγία διότι (ας πούμε) 'έπασχα' για δύο χρόνια, σταμάτησα για άλλα δύο και το τελευταίο καιρό ξεκίνησα πάλι.

1. ΟΡΙΣΜΟΣ

Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσω για πιο θέμα μιλάω.

Βρήκα τους παρακάτω ορισμούς/χαρακτηρισμούς στο ίντερνετ:

'Ο όρος υπερφαγία στην ιατρική σημαίνει την χώνευση ποσότητας τροφής μεγαλύτερης από την ενδεικνυόμενη[1]. Αναφέρεται συχνά στην υπερβολική πρόσληψη τροφής, δηλώνοντας σύμπτωμα και όχι πάθηση'
-Βικιπαιδεία

'Τα άτομα που πάσχουν από καταναγκαστική Υπερφαγία χρησιμοποιούν το φαγητό σαν ένα μέσο για να κρυφτούν από τα ίδια τους τα συναισθήματα, να γεμίσουν τα κενά που νιώθουν στην ψυχή τους και για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το στρες της καθημερινότητας καθώς και τα προβλήματά τους'
-Pathfinder

Υπάρχουν πολλά στο ίντερνετ, ψάξτο κι εσύ αν θες. Αυτό που ξεχωρίζει την υπερφαγία από τη βουλιμία είναι ότι δε κάνεις εμετό αφού φας. Απλά κάθεσαι και νιώθεις χάλια.

Ο δικός μου ορισμός είναι ο εξής: 

Υπερφαγία είναι όταν νιώθεις εγκλωβισμένος και δεν ξέρεις τι σου φταίει και μα τη πίστη μου δε νιώθεις κορεσμό με τίποτα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, οπότε απλά τρως και τρως και τρως μέχρι να μη χωράει τίποτα άλλο πια, και μετά πας για ύπνο και σιχαίνεσαι τον εαυτό σου αλλά παράλληλα αρχίζεις να ονειρεύεσαι το επόμενο γεύμα σου.



2. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ


Η υπερφαγία ήταν μεγάλο πρόβλημα για μένα στη 2α Λυκείου.



Πέρασα φάσεις κακοποιώντας διάφορα φαγητά.

Για παράδειγμα, θυμάμαι πώς αγόραζα πράματα από το κυλικείο, αλλά παράλληλα έτρωγα και ότι δεν μπορούσαν να φάνε οι φίλες μου, τα αποφάγια τους δηλαδή. Στο σπίτι, έτρωγα ολόκληρα τούβλα χαλβά βλέποντας τηλεόραση μόλις γυρνούσα από το σχολείο, μέχρι να πάω στο φροντιστήριο.
Μετά το φροντιστήριο έβλεπα Ugly Betty τρώγοντας 2 σοκολάτες, τη μία την έλιωνα μέσα σε μια κούπα ζεστό γάλα και την άλλη τη βουτούσα. Μετά μασουλούσα κάτι μέχρι να πάω για ύπνο.

Αυτό συνέβαινε μέχρι να τελειώσω το σχολείο, και μάλιστα συνεχίστηκε και στην Αγγλία για 4-5 μήνες.

Στο Λονδίνο έφαγα ένα σωρό βλακείες . Δεν έχω πολλά παραδείγματα. Θυμάμαι πως έμενα ξύπνια μέχρι πολύ αργά, και φυσικά μέχρι τα μεσάνυχτα είχα πεινάσει. Πήγαινα στο ψιλικατζίδικο και αγόραζα διάφορα συσκευασμένα κέικ. Επίσης είχε έναν αυτόματο πωλητή τη ρεσεψιόν από τις εστίες και αγόραζα skittles από εκει.  Αυτά είναι καραμέλες με διάφορες γεύσεις στα χρώματα του ουράνιου τόξου, που κάτι χημικό πρέπει να έχουν μέσα που με ενοχλεί, αλλά στο όνομα της υπερφαγίας θυσιάζονται όλα.

Για να σταματήσω με τις περίεργες προσωπικές εμπειρίες, θα συνοψίσω μια και καλή:

Ένα βράδυ, όταν φυσικά είχα φάει σαν γουρούνι, αποφάσισα να μη ξαναφάω σα γουρούνι.



3. ΣΤΑΜΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ

Για 2-3 βδομάδες, κάθε πρωί ξυπνούσα επειδή το στομάχι μου γουργούριζε. Συχνά επειδή ονειρευόμουν φαγητό. Ανάγκαζα τον εαυτό μου να ξυπνάει νωρίς για να φάει πρωινό. Αυτό είναι σημαντικό.

Μέχρι το μεσημέρι, σκεφτόμουν το φαγητό.

Το μεσημέρι οι μερίδες ήταν λίγο πιο μεγάλες αλλά τι να πεις.

Μέχρι το βράδυ, σκεφτόμουν το φαγητό.

Το βράδυ, κατά τις 8-9,γιατί τρώω βραδινό αργά, μαγείρευα πάλι.

Μέχρι το πρωί, σκεφτόμουν το φαγητό πάλι.



Ήταν λίγο βάσανο (first world problem που λένε. Είμαι σίγουρη πως ένα παιδάκι στην Αφρική με φασκελώνει).

Θυμάμαι τη πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια που ένιωσα ότι χόρτασα. Ότι δε θέλω να φάω άλλο. Έτσι τελείωσε η υπερφαγία για μένα. Από κει και πέρα δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα με το φαγητό. Έχασα κιλά χωρίς καν να προσπαθήσω, και πάνω απ΄ όλα, ένιωσα πιο χαρούμενη.

Μέχρι ρόσφατα. Γιατί αυτές τις 2 βδομάδες έχω σαβουρώσει για τα καλά. Το υπέρτατο ήταν όταν κατέβασα ένα ταψί (12) cupcakes και μισό λίτρο γάλα σε ένα βράδυ.

4. ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ 

- Να καταλάβεις πού είναι το πρόβλημα
Η αχόρταγη πείνα είναι δημιούργημα του μυαλού που ψάχνει να γεμίσει το κενό που νιώθει εκεί κοντά στη κοιλιά σου... Κι ας πέφτει λίγο έξω.

-Αν αποφασίσεις να σταματήσεις να τρως σα γουρούνι, σταμάτα.- 

-Σαβούρωσε τρώγοντας πράματα που δε παχαίνουν (τόσο).
Εγώ φτιάχνω σούπες από κρεμμύδια, σκόρδο, πιπεριές και καρότα. Μέχρι να το βαρεθώ. Μετά το ρίχνω στα πράσα.

-Να είσαι χαρούμενος/χαρούμενη.
Πάλι καλά που έφτασα στο πώς να είσαι χαρούμενος πάλι. Το ίδιο θέμα που παράτησα και αντικατέστησα με την υπεραγία. Μόλις γράψω κάτι γι' αυτό το θέμα θα βάλω link εδώ.

Μέχρι τότε,




5. ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΛΟΙΠΟΝ;;??;;;!!!αα!εοασδιηφιπαςβ;



Όπως είπα, όλα μια ιδέα είναι. Αν θες να σταματήσεις την υπερφαγία, τη σταματάς.

Αν αυτό δε σου αρκεί, το Google έχει ένα σωρό καλύτερες λύσεις, που πολύ πιθανόν να μη τις έχει γράψει ένας τυχαίος ανώνυμος στο internet.

Αν το έκανα εγώ, μπορείς κι εσύ. Σε διαβεβαιώ πως το μυαλό μου δεν είναι πιο ισχυρό ή αναπτυγμένο από το δικό σου. Το αντίθετο μάλιστα. Είμαι λίγο κούκου.

Δε ξέρω αν βοήθησα κανέναν απόψε, αλλά τουλάχιστον βοήθησα εμένα. Νομίζω.

Και να θυμάστε:
Όπως μας έμαθαν τα Αρκουδάκια της Αγάπης πριν από δύο δεκαετίες, δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω.


old school. 

-Άνι



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια